Dzień 1
BÓG ŻYJĄCYCH
Dziedzictwo minionych pokoleń
Mówił Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: „JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was.”. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia».
(Wj 3,15-16)
Bardzo często w Piśmie Świętym spotykamy sformułowanie: „Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba”, wskazujące na dziedzictwo poprzednich pokoleń, na dziedzictwo wiary i zaufania Panu Bogu. Zwrot ten podkreśla również, że Bóg jest wierny słowu, które wypowiedział do Abrahama i zrealizował swoje zapowiedzi, odnoszące się do powstania Narodu Wybranego i wprowadzenia go do Ziemi Obiecanej.
W Nowym Testamencie zwrot ten również wskazuje na wierność Boga, ale jednocześnie podkreśla dziedzictwo do którego zmierzamy – rzeczywistość nieba, bo jak mówi Chrystus: Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych (Mt 22,31-32) – jest Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba, którzy żyją wiecznie.
Często wydaje się ludziom, zwłaszcza gdy osiągną jakiś sukces, że tylko ich dokonania mają znaczenie, zaś wszystko, co było wcześniej, nie jest warte wspomnienia. A przecież nam – żyjącym w XXI wieku – dlatego udaje się coś osiągnąć, bo korzystamy z dorobku minionych pokoleń. Jako wspólnota narodowa wspominamy w tym roku rocznicę chrztu Mieszka I, które to wydarzenie dało początek Polsce. Jako wspólnota ludzi wierzących również odwołujemy się często do tych, którzy przed nami uczestniczyli w budowaniu Królestwa Bożego.
Diecezja drohiczyńska, chociaż liczy sobie zaledwie 25 lat, także nieustannie sięga do duchowego (i materialnego) skarbca, jaki pozostawili nam nasi poprzednicy, trudzący się na nadbużańskiej ziemi. Święci i błogosławieni, zmagający się ze swymi wadami i upadający, wykształceni i analfabeci; ci, których nazwiska wpisały się w historię – jak opiekun głuchoniemych ks. Franciszek Jakub Falkowski, wielki pasterz abp Woronicz, powieściopisarka Helena Mniszkówna, czy rzeźbiarz i poeta Lucjan Boruta – i rzesza nieznanych z imienia. To z ich pracy dziś korzystamy, na fundamentach przez nich wykonanych wznosimy Bożą budowlę.
Wyrastając z dziedzictwa poprzednich pokoleń, podążajmy tam, gdzie nasi poprzednicy, pod opieką niebieskiej Matki, przetarli nam drogę: do Krainy Żyjących.
