Dzień 27
ŹRÓDŁO WODY ŻYWEJ
Miejsce szczególnej czci św. Rocha w Miłkowicach Maćkach
Przybył więc do miasteczka samarytańskiego, zwanego Sychar, w pobliżu pola, które niegdyś dał Jakub synowi swemu, Józefowi. Było tam źródło Jakuba. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy studni. Było to około szóstej godziny. Nadeszła tam kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: «Daj Mi pić!».
(J 4,5-7)
Jest nieopodal Drohiczyna wieś Miłkowice Maćki. W centrum miejscowości stoi mały, zabytkowy kościółek z drewna, w którym ze szczególnym nabożeństwem zwracają się wierni do św. Rocha, patrona tejże świątyni. Od dawna ciągnęły tu tłumy pątników, aby pomodlić się, oczyścić dusze z grzechów w dniu odpustowym, ale także zaczerpnąć wody ze studni, znajdującej się obok kościoła. Bijące tam źródło, również noszące imię św. Rocha, ma dobrą wodę, która niesie zdrowie.
Studnia z wodą żywą miała bardzo duże znaczenie w czasach biblijnych na Bliskim Wschodzie. Woda była towarem deficytowym i często konflikty rodziły się na tle dostępu do źródła. Z powodu swojej cenności studnie były przykrywane ciężkim kamieniem, aby zabezpieczyć wodę przed skażeniem i ze względów bezpieczeństwa, aby nikt i nic nie wpadło do studni.
W Starym Testamencie studnie są miejscem spotkania przyszłych małżonków. To przy studni Jakub pierwszy raz zobaczył Rachelę i w niej zakochał się (por. Rdz 29,1-35). Również sługa Abrahama spotyka przy studni Rebekę, przyszłą żonę Izaaka (por. Rdz 24,1-67), a także Mojżesz spotkał swoją żonę przy źródle (por. Wj 2,16-22).
Jezus, rozmawiający z Samarytanką o jej mężach przy studni Jakubowej, stwierdza, że owa Samarytanka miała pięciu mężów, a obecny jej życiowy partner nim nie jest. Mimo, że rozmowa dotyczy Wody żywej, to Jezus daje się rozpoznać kobiecie najpierw jako prorok, a później jako Mesjasz, w którego ona zaczyna wierzyć.
W Starym Testamencie często wiara – relacja pomiędzy Bogiem i człowiekiem, ukazywana jest jako relacja Oblubieńca i Oblubienicy. I w tym przypadku Samarytanka odnajduje przy studni swoją prawdziwą miłość – Mesjasza, Zbawiciela – Wodę, która daje życie wieczne i gasi odwieczne pragnienie – pragnienie miłości Boga. (por. J 4,5-42).
