Jubileusz Sióstr Misjonarek

Założycielką Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny jest bł. Bolesława Maria Lament, która urodziła się 3 lipca 1862 roku w Łowiczu. Wolę Bożą co do swego powołania zakonnego rozpoznała Bolesława na rekolekcjach zamkniętych. Mając 22 lata, wstąpiła do organizującego się w konspiracji Zgromadzenia Rodziny Maryi. Była gorliwą zakonnicą, odznaczała się darem modlitwy, skupienia, powagą i wiernością w wypełnianiu swoich obowiązków. Pracowała na różnych placówkach zgromadzenia: w Warszawie, Petersburgu, Odessie, Iłłukszcie i Symferopolu na Krymie, pełniąc funkcje wychowawczyni i nauczycielki w szkołach podstawowych. Jednak przed złożeniem profesji wieczystej, odczuwając niepewność co do kierunku swojej drogi życiowej i za radą spowiednika powróciła do domu rodzinnego w Łowiczu. Po śmierci ojca z całą rodziną przeniosła się do Warszawy, gdzie poświęciła się pracy społecznej. Objęła kierownictwo domu noclegowego na Pradze, oddając się całkowicie na usługi ludziom bezdomnym, troszcząc się nie tylko o ich zabezpieczenie materialne, ale i o ich odnowę moralną, o powrót do Boga i Kościoła przez sakramenty święte.

W czasie pobytu w Warszawie pod kierunkiem o. bł. Honorata Koźmińskiego i za jego sugestią opuściła Ojczyznę w 1903 roku, udając się na Białoruś, do Mohylewa nad Dnieprem. Tam w 1905 roku założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny pod nazwą Towarzystwa Świętej Rodziny, którego celem jest wspomaganie dzieła zjednoczenia chrześcijan i umacnianie katolików w wierze. Zgromadzenie obrało za swych patronów Jezusa, Maryję i Józefa, wyrażając tym samym gotowość kształtowania swojej duchowości na wzorze Świętej Rodziny. Celem Zgromadzenia jest „uświęcenie własne w życiu wspólnym przez dążenie do miłości doskonałej drogą ślubowanych rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa”. Szczególnym charyzmatem jest praca nad powrotem chrześcijan odłączonych zwłaszcza wschodnich do jedności Kościoła oraz umocnienie katolików w wierze. Zgromadzenie urzeczywistnia ekumeniczny charyzmat pragnień Chrystusa „Aby byli jedno…”. Trudna sytuacja zgromadzenia po rewolucji październikowej w 1917 roku niejako zmusiła Matkę Bolesławę do opuszczenia w 1921 roku Petersburga i powrotu do Polski.

Po kilkumiesięcznym kierowaniu przejściową pracą sióstr na Wołyniu, w 1922 roku założyła dom w Chełmnie na Pomorzu. Zgodnie jednak ze swoim programem ideowym za główny teren działalności zgromadzenia obrała wschodnie tereny Polski, zamieszkałe przez ubogą ludność, w przeważającej części prawosławną. Dnia 29 stycznia 1946 roku w Białymstoku bł. Boleslawa Lament, nasza Założycielka bez żadnych oznak agonii, spokojnie zasnęła w Panu, przeżywszy 84 lata. Jej zwłoki przewieziono do klasztoru w Ratowie i pochowano w krypcie pod kościołem św. Antoniego. Dnia 5 czerwca 1991 roku Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał beatyfikacji Sł. Bożej Bolesławy Lament na siódmym etapie swojej IV Pielgrzymki do Ojczyzny w Białymstoku.

Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny w wyniku II wojny światowej poniosło dotkliwe straty materialne. Po zakończeniu działań wojennych, Matka Łucja Czechowska ówczesna przełożona generalna zgromadzenia przystąpiła do organizowania nowych domów zakonnych. Jeden z nowo utworzonych domów powstał w Hajnówce. Na utworzenie tego domu zakonnego wpłynął fakt, iż w mieście tym zamieszkują prawosławni. Otwierało to dla Zgromadzenia pole pracy apostolsko-ekumenicznej zgodnie z charyzmatem „aby byli jedno”. Dnia 3 kwietnia 1945r. Matka Generalna skierowała do Hajnówki 3 siostry ewakuowane z Prużan w wyniku ogólnej repatriacji Polaków ze Wschodu. Po przybyciu do Hajnówki siostry podjęły pracę w różnych formach działalności apostolskiej w par. Podwyższenia Krzyża Świętego.

Działalność katechetyczna jest jednym ze sposobów oddziaływania apostolskiego sióstr w Hajnówce. Od września 1945 r. siostry podjęły się nauczania religii w dwóch państwowych szkołach średnich, Państwowej Szkole Mechanicznej i Publicznej Zawodowej Szkole Dokształcającej Wieczorowej przy ulicy 1 Maja w Hajnówce. W 1957 r. siostry podjęły pracę katechetyczną w Szkole Podstawowej nr 1 przy ulicy 1 Maja 54. Oprócz nauczania religii i przygotowywania dzieci i młodzieży do sakramentów świętych, siostry organizowały grupy modlitewne przy par. Podwyższenia Krzyża Świętego. Siostry założyły koła Żywego Różańca, Krucjatę Eucharystyczną i Stowarzyszenie Dzieci Maryi. Dla tych grup siostry organizowały regularne spotkania o charakterze modlitewnym i dokształcającym. Spotkania te odbywały się w kościele parafialnym Podwyższenia Krzyża Świętego, gdyż władze oświatowe zabroniły prowadzenia tych organizacji na terenie szkół. W okresie wakacji siostry organizowały i prowadziły półkolonie przy kościele parafialnym. Polityka władz sprawiła konieczność zorganizowania punktów katechetycznych przy parafii. Należy podkreślić, iż siostry nie zaniechały działalności katechetycznej pomimo represji władz państwowych. W 1953 r. siostry zorganizowały nauczanie religii dzieci i młodzieży w zakrystii przy kościele parafialnym Podwyższenia Krzyża Świętego. Siostry katechetki były zatrudnione przy par. Podwyższenia Krzyża Świętego w Hajnówce od 1958 r. przez ówczesnego proboszcza ks. kan. Ignacego Wierobieja. Od 1969 r. nauczanie religii przy parafii odbywało się w podziemiach kościoła.

W 1990 r. zakres i miejsce pracy katechetycznej sióstr w Hajnówce uległy zmianie w związku z powrotem religii do szkół. W roku szkolnym 1990/1991 siostry podjęły pracę katechetyczną w dwóch szkołach podstawowych w Hajnówce: nr 1 i nr 5. Siostry organizowały również nauczanie religii dla dzieci przedszkolnych w sali katechetycznej przy Parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Dnia 10 września 1973 r. siostry zamieszkały w domu parafialnym przy ulicy 1 Maja 61 obok cmentarza grzebalnego. Stało się to możliwe dzięki staraniom ówczesnej przełożonej generalnej Zgromadzenia Matki Łiliozy Rojeckiej i decyzji ordynariusza diecezji drohiczyńskiej księdza biskupa Władysława Jędruszuka. Po otrzymaniu tejże decyzji w sierpniu 1973 r. proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Hajnówce ksiądz Alfons Trochimiak przeprowadził remont części domu parafialnego dostosowując go do potrzeb domu zakonnego sióstr. W domu tym siostry zamieszkały we wrześniu 1973 r. W trosce o rozwój duchowy sióstr dnia 11 października 1973 r. podczas poświęcenia domu zakonnego przy ulicy 1 Maja 61, ksiądz proboszcz Alfons Trochimiak podjął wraz z siostrami decyzję o założeniu w nim kaplicy. Kaplica pod wezwaniem Św. Andrzeja Boboli została poświęcona dnia 31 stycznia 1976 r. przez księdza Tadeusza Tararuja z Bielska Podlaskiego, delegowanego przez biskupa Władysława Jędruszuka. Tegoż dnia została odprawiona pierwsza Msza Święta w domu zakonnym przy ulicy 1 Maja 61. Od lutego 1976r do czerwca 1986r w każdą niedzielę i święta była odprawiana Msza Święta w kaplicy sióstr, a od lipca 1986r co dwa tygodnie. Posługę duszpasterską pełnili księża z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Hajnówce.

Należy podkreślić, iż w latach 1976-1995 w tejże kaplicy były udzielane także sakramenty święte, chrztu, pokuty, bierzmowania i małżeństwa dla osób z różnych stron Polski. Organizowano tu też zjazdy dla osób głuchoniemych, rekolekcje dla młodzieży oazowej i grupy Apostolstwa Modlitwy w okresach letnich i zimowych oraz spotkania modlitewne. Siostry Misjonarki służyły także w parafii przez wiele lat jako organistki, prowadziły chór i scholę. Poprzez śpiew i muzykę pomagały ludziom modlić się. W sierpniu 1995 r. siostry wyprowadziły się z mieszkania parafialnego przy ulicy 3 Maja 65 w Hajnówce. Dom ten decyzją Kurii Biskupiej w Drohiczynie został przeznaczony na plebanię i kancelarię organizującej się samodzielnie parafii pod wezwaniem Świętych Cyryla i Metodego Współpatronów Europy. Tym samym dom zakonny przy ulicy 3 Maja 65 przestał istnieć. Siostry od sierpnia 1995r zamieszkały na plebanii przy ul. Ściegiennego 7, z założeniem tymczasowości. Od listopada 1996r siostry zamieszkały przy ul. 3 Maja 37.

W Polsce aktualnie siostry służą Kościołowi świętemu na 25 placówkach, głównie jako katechetki, organistki, kancelistki, zakrystianki, przedszkolanki, opiekunki w świetlicach, pielęgniarki w szpitalach i hospicjum, opiekunki parafialne, w posłudze bezdomnym i samotnym. Obecnie Zgromadzenie liczy 347 sióstr pracujących w Polsce, we Włoszech, w Zambii, Kenii, Stanach Zjednoczonych, Rosji oraz na Białorusi i Litwie.

Siostry Misjonarki od Świętej Rodziny pochodzące z Hajnówki:
– s. Irena Mariola Dawidziuk, zmarła 6.03.2004 r. w Legionowie,
– s. Bogna Jadwiga Szysz – przełożona Domu Zakonnego Sióstr Misjonarek od św. Rodziny w Zakopanem,
– s. Gabriela Marzanna Mierzwińska jest organistką w Parafii Św. Anny
w Różanie,
– s. Marianna Sylwana Dawid – emerytka, zamieszkała w Białymstoku,
– s. Elżbieta Ostrowska – pracuje w Rzymie w Zgromadzeniu Misjonarzy Krwi Chrystusa,
– s. Angela Grażyna Tabuła – pracuje w Zambii.
W Hajnówce obecnie pracują dwie Siostry: Siostra Letycja w Szkole Podstawowej Nr 1, zaś Siostra Marta w Przedszkolach: Nr 1, Nr 2 i Nr 3 oraz w Szkole Nr 4 w Hajnówce. Prosimy o modlitwę w intencji nowych i świętych powołań do Sióstr Misjonarek Św. Rodziny, a także byśmy mogły jak najlepiej służyć społeczności, w której żyjemy i pomagać ludziom w drodze do Boga.

tekst i zdjęcie – S. Marta Anna Borkułak