Nadzieja życia wiecznego
Ponad czterdziestu kapłanów, rodzina, przyjaciele, bliscy, byli parafianie żegnali zmarłego Kapłana. Jego wolą było, aby po śmierci spocząć na cmentarzu w rodzinnej parafii. Słowo wprowadzenie skierował miejscowy proboszcz ks. Bogusław Wasilewski.
W homilii ks. Biskup nakreślił kontekst historyczny, w jakim przyszło żyć i pełnić kapłańską posługę śp. ks. Tadeuszowi Kocukowi. Nawiązując do czytań mszalnych przypomniał o chrześcijańskiej nadziei życia wiecznego, które czeka człowieka po przejściu bramy śmierci. – Ks. kan. Tadeusz Kocuk jako kapłan służył wielkiej sprawie budzenia w ludzkich sercach nadziei, otwierania ich na Bożą miłość. To wymagało bardzo dużo trudu, bo czasem nadzieja w człowieku słabnie, przygasa i trzeba ją na nowo odbudować. Czasem też miłość szarzeje i trzeba jej przywrócić blask. Na tym polega praca duszpasterska – dodał ks. Biskup.
Po Eucharystii słowa wspomnień i kondolencji wyraziły osoby związane ze śp. Kapłanem. Dziekan siemiatycki ks. prał. Jerzy Cudny odczytał testament Zmarłego. Przemówił również ks. Józef Grzeszczuk, ks. kan. Krzysztof Maksymiuk, ks. Zbigniew Bolewski, Fryderyk Bogusz. Wspominając zmarłego Kapłana wszyscy jednogłośnie podkreślani jego gościnność, elegancję, życzliwość, radosne podejście do życia.
Na zakończenie słowa wdzięczności za obecność i modlitwę wyraziła rodzina zmarłego.
Ciało śp. ks. kan. Tadeusza Kocuka spoczęło na cmentarzu parafialnym w Pobikrach.
Natomiast dzień wczesnej Mszę św. żałobną celebrowano w kościele parafialnym pw. św. Andrzeja Boboli w Siemiatyczach. Tam śp. Kapłan przeżywał ostatnie lata swojego życia. Eucharystii, koncelebrowanej przez ponad trzydziestu księży, przewodniczył ks. prał. Jerzy Cudny. Homilię wygłosił ks. kan. Bohdan Sawicki – miejscowy proboszcz. Odniósł się w niej do fragmentu prefacji ze Mszy św. pogrzebowej, która wyraża nadzieję życia wiecznego: „życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie”. Kaznodzieja dzielił się osobistymi wspomnieniami związanymi ze śp. ks. Tadeuszem Kocukiem.
Po Mszy św. ciało zmarłego Kapłana przewieziono do kościoła parafialnego w Pobikrach.
Ks. kan. Tadeusz Kocuk urodził się 22 maja 1934 r. w Skórcu. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Skórcu i w Perlejewie. Naukę kontynuował w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Grajewie. Następnie ukończył Liceum Ogólnokształcące Księży Salezjanów w Różanymstoku. W roku 1954 wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. W latach 1955-1961 formował się w Wyższym Seminarium Duchownym w Drohiczynie. Święcenia diakońskie otrzymał 25 września 1960 r. w Siedlcach, kapłańskie zaś przyjął w Drohiczynie 25 czerwca 1961 r. z rąk ks. bp. Mariana Jankowskiego.
Kolejne miejsca pracy wypełniały wikariaty w parafiach: Rudka (1961-1963), Brańsk (1963-1964), Siemiatycze (1964-1966), Drohiczyn (1966-1968), Bielsk Podlaski (1968-1974), Winna Poświętna (1974), Milejczyce (1974-1979).
Urząd proboszcza pełnił w parafiach: Klichy (1979-1990), Kleszczele (1990-1995), Topczewo (1995-2009). W roku 2009 przeszedł na emeryturę.
Pełnił następujące urzędy i funkcje diecezjalne: członek Rady Kapłańskiej (1971-1986), członek Komisji ds. duszpastersko-liturgicznych I Synodu Diecezji Drohiczyńskiej (1994-1997), ojciec duchowny Dekanatu Brańskiego (2003-2009).
Za swoją posługę i postawę kapłańską został mianowany kanonikiem honorowym Kolegiackiej Kapituły Węgrowskiej (1995), a następnie kanonikiem gremialnym tejże kapituły (2008). Otrzymał również Krzyż Papieski Diecezji Drohiczyńskiej (2010).
tekst – ks. Marcin Gołębiewski
zdjęcia – Agnieszka Bolewska-Iwaniuk, ks. Marcin Gołębiewski
