List pasterski z okazji 25-lecia diecezji drohiczyńskiej
(10 Niedziela zwykła Czyt. 1Krl 17,17-24; Ps 30; Ga 1,11-19; Łk 7,11-17)
Drodzy Bracia w Kapłaństwie,
Czcigodne Siostry i Bracia zakonni,
Kochani Diecezjanie,
Usłyszeliśmy dzisiaj w liturgii słowa o dwóch przypadkach wskrzeszenia umarłych. Prorok Eliasz dokonał cudu wskrzeszenia w zaciszu domu. Był świadomy, kto tak naprawdę jest w stanie przywrócić życie umarłemu, dlatego wołał: „O Panie, Boże mój! Błagam Cię, niech dusza tego dziecka wróci do niego! Pan zaś wysłuchał wołania Eliasza, gdyż dusza dziecka powróciła do niego, i ożyło…”. Gdy prorok oddał matce jej dziecko, ta z wiarą i przekonaniem powiedziała do niego: „Teraz już wiem, że naprawdę jesteś mężem Bożym i słowo Pana w twoich ustach jest prawdą” (1Krl 17,20.24). W usłyszanym przed chwilą opisie drugiego wskrzeszenia spotykamy Jezusa, który na oczach uczniów i tłumu dokonał cudu. Jezus przywraca życie umarłemu synowi wdowy z Nain, bez odwoływania się do nikogo: „Nie płacz – rzekł do matki zmarłego młodzieńca. Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli, i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię, wstań». Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce” (Łk 7,13-15). W tym momencie nie padły słowa o tym, że ten, który wskrzesił, jest mężem Bożym, lecz inne, że: „Bóg łaskawie nawiedził lud swój” (Łk 7,16)…
