List na I Niedzielę Wielkiego Postu

„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”

(I Niedziela Wielkiego Postu, Czyt. Rdz 2,7-9;3,1-7; Rz 5,12-19; Ew 4,1-11).

Drodzy Bracia w kapłaństwie,

Czcigodne Siostry i Bracia zakonni,

Kochani Diecezjanie.

Utracony raj

Rozpoczęliśmy okres Wielkiego Postu. W Środę Popielcową przyjęliśmy na głowę popiół. Obrzędowi temu towarzyszyły słowa kapłana wypowiedziane w jednej z dwóch formuł: pierwsza z nich brzmi: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz”. Słowa te wywodzą się ze Starego Testamentu i wyjaśniają sytuację człowieka, który – na skutek grzechu pierworodnego – przez własne nieposłuszeństwo utracił więź z Bogiem, a przez uległość szatanowi stał się ofiarą śmierci. Bóg wyrzucił człowieka z raju ze słowami: „W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty” (Rdz 3,19). Los ten stał się udziałem całego rodzaju ludzkiego. Prorok Kohelet tak o tym napisał: „Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem?” (Koh 1,3). Nazywał on wszystko, co istnieje na tym świecie, marnością nad marnościami. Bolało go bardzo przemijanie człowieka i brak celu, który nadawałby sens jego życiu. „Wszystko ma swój czas – głosił prorok – i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem. Jest czas rodzenia i czas umierania” (Koh 3,1-2). Według jego słów, życie każdego człowieka upływało między czasem narodzin i czasem umierania. Trzeba przyznać, że słowa te, przesiąknięte pesymizmem, brzmiały dramatycznie.

Pełen tekst znajduje się TUTAJ.